Lekker lezen: weekwinnaar 4 van onze schrijfwedstrijd

Vandaag kunnen we de vierde weekwinnaar bekend maken van onze schrijfwedstrijd. De eer is aan Marieke Vullings. Zij zet met ‘Prooi’ een goed geschreven verhaal neer met mooie details en subtiele humor. Van harte gefeliciteerd Marieke!

Lees hieronder het winnende verhaal:

Prooi

Marieke Vullings

Van een afstand bekeek hij haar. Ze was net aangeschoven aan het laatste nog vrije tafeltje onder de parasol. Met de telefoon tussen haar schouder en haar oor geklemd, zette ze haar handtas op de stoel naast zich. Terwijl ze op gedempte toon tegen de persoon aan de andere kant van de lijn sprak, gleden haar ogen vluchtig over de menukaart. De armband om haar pols ving een flintertje zonlicht toen ze de kaart omdraaide. Door de schittering kneep hij zijn ogen even dicht en verschoof een paar centimeter naar links. Hij had nu uitzicht op haar blote benen die ze onder het tafeltje over elkaar had geslagen, haar linkerslipper bungelde aan de grote teen van haar voet. De ober, een jonge knul met te veel gel in zijn haar en een wenkbrauwpiercing, verscheen naast haar en noteerde haar bestelling. Terwijl hij wegliep, wierp hij een snelle blik op haar borsten. Ze merkte het, trok één wenkbrauw op en lachte zachtjes toen de jongen zich met een rood hoofd snel omdraaide.
Haar bestelling werd gebracht. IJsblokjes dansten in het glas water rond terwijl ze gretig een slokje nam. Zorgvuldig spreidde ze daarna het servet over haar schoot en schoof het bord naar zich toe. Met haar pink omhoog nam ze één knapperig frietje en sloot even haar ogen. Ze kauwde langzaam, duidelijk genietend en likte toen het zout van haar vingers. Gefascineerd keek hij toe hoe ze een tweede frietje pakte en het voorzichtig in de mayonaise doopte. Hij slikte. Dit was zijn prooi en hij kon niet wachten tot hij bij haar was. Opgewonden ging hij wat rechter zitten, zijn blik liet haar geen moment los. Nog even en dan zou hij in actie komen. Het zou zo makkelijk gaan.

Selma kon maar met moeite een gelukzalige zucht binnenhouden toen de eerste frietjes door haar keel gleden. Ze was bijna uitgehongerd na een hele dag onderweg te zijn geweest. Ze had het zo druk gehad dat een lunch er bij was ingeschoten. Ze probeerde netjes te eten en de frietjes niet als een malle in haar mond te stoppen. Als vertegenwoordiger van verzorgingsproducten moest ze er natuurlijk voor zorgen dat ze er te allen tijde representatief uitzag, ook het aan het einde van een lange, warme werkdag. Ze nam nog een slokje van haar water en keek om zich heen. Er waren enkele tafeltjes vrijgekomen en de bediening liep snel heen en weer om alle bestellingen op te nemen. De jongen met de piercing liep voor haar langs en keek zogenaamd nonchalant haar kant op. Ze gaf hem een knipoog, die hij beantwoordde met een brutale grijns. Haar telefoon trilde en fronsend keek ze naar het beeldscherm. Haar baas. Afgeleid door het lange bericht zag ze de dief niet naderen. Een kreet, koud water dat over haar benen stroomde, vleugels die in haar gezicht wapperden. Verbluft keek Selma de meeuw na die triomfantelijk met een frietje in zijn snavel wegvloog.   

Over de auteur:

Marieke Vullings (Horst, 1979) leest en schrijft graag verhalen met een verrassende twist. Kijk voor meer verhalen op facebook.com/MariekeVullingsschrijft

Wil je jouw verhaal ook op onze website geplaatst zien? Je kunt nog meedoen aan onze #schrijfwedstrijd. Klik HIER om alle voorwaarden te lezen.