Recensie van de verhalenbundel ‘Het verbond tegen meedogenloos mooie jongens, en andere zwartgallige verhalen’ van Carl Stellweg.
Zwartgallige mooie jongens
Door Marjet Maks
Zwartgallig ja, dat zijn de negen verhalen in deze bundel van Carl Stelleweg zeker, maar ook melancholiek, zelfontkennend, verlangend en soms ontroerend en filosofisch. De hoofdpersonages, vaak een ik-persoon die niet in alle verhalen dezelfde lijkt te zijn, verlangen naar het onbereikbare, dat ze tegelijkertijd niet willen bezitten. Het zijn eenzame buitenstaanders die, zodra de mogelijkheid zich aandient om zich ergens of bij iemand aan te sluiten, hun eigen glazen ingooien. Bijvoorbeeld in het verhaal ‘Mijn radeloze hogepriesteres’ waar de hoofdpersoon niet naar zijn innerlijke stem luistert of in het verhaal ‘Goedemorgen, koddenbeiers’ waarin de ik-persoon bewust kiest voor recalcitrante wetsovertreding.
Het openingsverhaal ‘Niets’ was misschien niet de gelukkigste keuze om deze verder interessante bundel mee te beginnen. Het lijkt over ‘niets’ te gaan. Er komt een schipbreuk en een vliegtuiglanding in het middle of nowhere in de stille oceaan in voor. En verder zou ik het niet weten, maar toch blijft het verhaal leesbaar dankzij sterke beelden en mooie zinnen.
In ‘Het stapeltje van drie’ is de eenzame opvoeding van een jongetje bepalend voor de rest van zijn leven. Hij groeit op met koude ouders in een hotel in Zwitserland en zij ontkennen zijn bestaan. Hij is dodelijk eenzaam, maar ook heel slim. Tijdens de tekenles raakt Monsieur Joachim hem aan en vervolgens verlangt hij naar die aanraking. ‘Soms gleed de hand licht strelend naar het schouderblad. Golven van zaligheid sloegen door de jongen heen. Altijd had hij zich een eenling gevoeld. Misschien waren veel eenlingen verborgen zaadjes vol overgave. En misschien zwierf er echt een blinde koestering rond in de wereld, een koestering die alleen voor zichzelf bestond, overal kon neerstrijken, niemand uitsloot, en kon hij daarmee worden gered.’ De jongen verlangt naar liefde en erkenning en ten einde raad steelt hij van zijn ouders geld en zijn paspoort, dat op een stapeltje van drie in de la van zijn vaders bureau ligt, en gaat op zoek naar de dan al overgeplaatste Monsieur Joachim.
In ‘Laat hij zich kenbaar maken’ zijn we getuige van een gesprek in een café dat verveeld begint. De ik-persoon is landerig, heeft weinig trek in de ontboezemingen van ene Ron, die zwaar aan de drank is en met reden zo blijkt. De ik-persoon raakt steeds meer betrokken bij het verhaal en de man, maar houdt zijn mond. Wat hij weet, weet de lezer niet, maar hij houdt zijn mond en voor dat de waarheid wordt onthuld, verlaat hij schielijk het café. Een sterk verhaal en pijnlijk menselijk met een vileine twist.
Het laatste en titelverhaal ‘Het verbond tegen meedogenloos mooie jongens,’ is verrassend. Een student Nederlands die zichzelf meedogenloos mooi vindt, woont samen met drie meisjes, die elkaar zo goed aanvullen in hun lelijkheid dat ze samen de ‘volmaakt lelijke vrouw’ scheppen. Het verhaal ontroert in de ontdekking die de hoofdpersoon over zichzelf doet dankzij de sneue aanwezigheid van het katje, Kampioentje.
Stellweg is journalist en schrijft oorspronkelijk en beeldrijk. Soms met scherpe pen druipend van ironie, dan weer poëtisch-filosofisch. Zijn personages zijn eenzame losers, die crimineel of onbekommerd zijn, maar ook kwetsbaarheid tonen en een zekere sympathie oproepen. Dat zit hem vooral in de schrijfstijl, woordkeuze en mooie metaforen. Jammer dat Stellweg nog niet is opgepikt door een reguliere uitgever.
Titel: Het verbond tegen meedogenloos mooie jongens – en andere zwartgallige verhalen
Auteur: Carl Stellweg
Verschijningsdatum: 03-12-2021
Aantal pagina’s: 150
ISBN: 9789464501247
Verkoopprijs: € 19,50