Schrijfwedstrijd 2024: Weekwinnaar 1

Schrijfwedstrijd 2024: Weekwinnaar 1

Vandaag maken we de eerste weekwinnaar van onze schrijfwedstrijd bekend. De redactie werd helemaal zen van de verstillende beelden die Dirk Otte schiep met zijn verhaal Gazon-zen. Van harte gefeliciteerd Dirk!

Je kunt nog tot 1 september insturen voor onze schrijfwedstrijd. Het reglement is hier te raadplegen.

Lees hieronder het winnende verhaal van deze week.

Gazon-zen

Door Dirk Otte

Zorgvuldig rolt Ronny de oranje verlengkabel van de haspel af en legt de volle vijftig meter in lange lussen breeduit over het netjes aangeveegd terras. Hij haakt het uiteinde routineus aan de rode grasmaaier en steekt de stekker in. Het is alweer drie dagen geleden. Het gazon verlangt ernaar, en hij ook. Hij plaatst de maaier nauwkeurig op het startpunt, checkt nog een keer de verlengkabel en drukt op de startknop.

Zalig, die eerste reutels, die al gauw aanzwellen tot een constant gebrom dat alle andere geluiden overheerst. Het zuivert zijn gedachten, brengt zijn hoofd in meditatiemodus. Even weg van alle gezeur. Christine waagt zich niet in de lome warmte, met haar hooikoorts.

Hij stuurt met beide handen, de blik gefocust op een punt dat één meter vóór de grasmaaier mee schuift. Met trage, afgemeten passen leidt hij maaier en kabel via een uitgekiend parcours door de tuin. Hij weet wat hij doet. Een weloverwogen opeenvolging van parallelle banen, die elkaar met tien centimeter overlappen. De keerpunten worden in twee bewegingen gerond, vooruit en even achteruit.

Hij geniet ervan hoe het gras gewillig meebuigt met de messen en dan verkwikt weer opveert, luttele millimeters korter, terwijl de afgesneden topjes als vermicelli over de stoppels gestrooid worden. Hij snuift gulzig de malse geur op, aards en fris.

De lucht is zwaar. Zweetdruppels kruipen traag over zijn nek en zijn rug. Buurman René komt aangefietst en steekt zijn hand op. Hij roept iets maar zijn woorden gaan ten onder in het gebrom. Ronny beantwoordt zijn groet plichtmatig met een knik. Hij stapt geconcentreerd verder, niet zonder eerst nog een bezorgde blik te werpen op de wildernis aan de andere kant van de lage buxushaag.

Donkergrijze wolken dreigen boven hem, ontsnapt aan de aandacht van de weer-app. Christine heeft binnen het licht al aangeknipt. Een eerste druppel spat open op de brullende grasmaaier. Hij jaagt de machine sneller vooruit, terwijl de druppels dikker worden en zijn ogen prikken. Een flits, was dat bliksem? Zijn zen-gevoel vervaagt. Hij neemt de bochten iets scherper, roekelozer, beseft hij. Nog twee banen te gaan.

En dan een droge krak die alle geluid uit de wereld wegzuigt, wat rest is de ruisende regen. En Christine, vanuit het donkere huis. Ronny staart beduusd naar de afgeknapte kabel, die in een stuiptrekking nog even opkrult in het natte gras, als een naar adem sissende oranje adder.

Over de auteur:

Dirk Otte (°1960) is pas vorig jaar begonnen met schrijven, na een loopbaan in ingenieurswetenschappen en onderzoek. Na een eerste jaar opleiding schrijven aan de Academie De Vonk in Oud-Heverlee (B), is dit zijn allereerste inzending voor een wedstrijd.