Schrijfwedstrijd Het Korte Verhaal 2024: Weekwinnaar 5

Schrijfwedstrijd 2024: Weekwinnaar 5

Vandaag maken we de vijfde weekwinnaar van onze schrijfwedstrijd bekend: Sara de Lodder. De redactie was onder de indruk van de verstilling die je ervaart als je haar verhaal leest. Van harte gefeliciteerd Sara!

Koningsdag

© Sara de Lodder

Met de man in de spiegel val ik niet samen. Hij kijkt naar mij met lege ogen, kamt zijn haar in stroken, duwt dwarse lokken naar beneden, legt het met speeksel plat. Ik knik hem toe. Vandaag is de dag.

De spiegel voelt koud als ik hem aanraak.

Ik negeer de tintelingen in mijn tenen, stille verwachting in de toppen van mijn vingers. Twee vlechten huppen op en neer terwijl ze aan mijn hand meeloopt. Haar hand is warm, klein, ligt zonder gewicht in de mijne. Met een gulle glimlach kijkt ze naar me op – donkere levendige ogen. Een straat verder staat mijn auto geparkeerd. Het is wonderlijk hoe vanzelfsprekend ons samenzijn is, hoe onbetwistbaar alles om ons heen: bomen met takken groen die vriendelijk naar ons buigen, fietsers die voorbijgaan, ons spiegelbeeld in de winkelruiten en de zon die het volk vandaag genegen is. Alles klopt in dit straatbeeld. Ook mijn hart, dat bonkt en wild tekeergaat. Mijn lijf is gebald tot een hard kloppend hart. Een bonk. Het zou me iets moeten zeggen, maar ik heb al lang geleden verleerd om naar mijn lichaam te luisteren.

De auto is een welkom. Het heeft de geur van de bakker waar ik vanochtend gestopt ben. Er ligt iets lekkers op haar stoel: een tompouce in koningskleur. Ze hapt er dankbaar in. Vlechtjes raken af en toe het vlaggetje dat erin steekt. Een andere motor heeft het van me overgenomen, pedaal onder mijn voeten. Voor mij ligt de horizon. Het strekt zich voor me uit als een belofte.

Ik kijk naar het meisje in mijn achteruitkijkspiegel. Ze heeft het vlaggetje in haar hand genomen, huilt onhoorbaar. Eén van haar vlechtjes is losgeraakt. Er is een andere tijd, andere wereld, een andere ik waar ik nog vader was, koning van een gezin. Liefhebben stopt niet zomaar. Geluk zie je haarscherp als het er niet meer is.

Hoe lang kan je rondrijden? De tompouce is op. De kleur verdwenen.

Mijn hand stelt de spiegel. Van haar naar mij. Mijn holle ogen zoeken haar blik. Ik moet mezelf leren aankijken, andere keuzes maken. Een lok piekt op.

Dan keer ik om.

Over de auteur:

Sara De Lodder (1974) is dramatherapeut, theatermaker en moeder. Over haar schrijverschap zegt ze dit: er is binnen in mij een kamertje met een raam en een schrijftafel. Daar droom, dool en dicht ik. Soms hoef je alleen maar door het raam te kijken, vaker zweet de pen.

Haar werk is meerdere keren bekroond of genomineerd voor poëzieprijzen zoals de Maerlant Poëzieprijs (2021, gedeelde 1^e plek), Ongehoord! Gedichtenwedstrijd (2020, 1^e prijs), de Plantage Poëzieprijs (2018, 2^e prijs) of de Gorcumse Literatuurprijs (2017, 2^e prijs). Ook wist ze met een theatermonoloog de eerste prijs binnen te halen voor de Louis Paul Boon Genootschap schrijfwedstrijd in 2023. Zo blijft ze af en toe opduiken in het schrijversveld.