Schrijfwedstrijd 2024: weekwinnaar 8

Schrijfwedstrijd 2024: weekwinnaar 8

Vandaag maken we de achtste weekwinnaar van onze schrijfwedstrijd bekend: Gerson Aalbrecht! Hij schreef een subtiel alarmerend verhaal dat uitnodigt tot herlezing om het dan met een schok te laten bezinken. Van harte gefeliciteerd Gerson!

Kattenkelder

© Gerson Aalbrecht

‘Maar, hij is zo zwart als roet,’ zegt hij terwijl hij naar mijn fauteuil kijkt. ‘Waarom heet hij dan Oranje?’

Mijn hersens beginnen aangenaam te tintelen en mijn glimlach bereikt langzaam mijn gelaat. Deze vraag stellen ze allemaal.

‘Daar zit een verhaal achter, ik zal het je vertellen.’

Maar nu nog niet.

‘Wijntje?’ vraag ik vanuit de open keuken. Ik zie hem gebogen naast de stoel staan. ‘Aai hem maar niet,’ roep ik als ik zie dat hij zijn arm uitsteekt.

‘Heb je iets roods?’

Hij neemt plaats op de bank. Nog best soepel, voor zijn leeftijd.

‘Merlot.’ Ik geef hem het glas en kijk naar zijn ogen. Hij kijkt terug. Ik bestudeer de rimpels rond zijn ogen en de oranje aders die het wit van zijn oogballen als roestvlekken aantasten.

Als ik met glas en al naast hem op de bank plof en hem hiermee mijn souplesse laat zien, heft hij het zijne met een grote grijns op zijn gezicht en neemt een flinke slok.

‘Dit is de eerste keer, hoor. Dat je niet denkt dat ik al jaren aan het internetdaten ben.’

Ook dat zeggen ze allemaal. Ze komen vanuit het hele land hier naartoe rijden. Zesenzestig jaar oude balletlerares zoekt sterke, lange man. Leeftijd onbelangrijk.

‘Het asiel werd verbouwd en via via hoorde ik dat ze tijdelijke opvang zochten. Ik kreeg vijf kittens zonder moeder. Allemaal volledig zwart. Om ze uit elkaar te kunnen houden, had elk katje een gekleurd halsbandje. Ik kreeg een lijstje mee. Blauw is Olaf, Roze is Dora, enzovoorts. Maar ik wist dat het tijdelijk was. Ik ving ze op tot ze oud genoeg waren om bij mensen geplaatst te worden. Dus om me niet te veel te hechten aan die beestjes, noemde ik ze blauw, groen, roze, rood en oranje.’

Ik leg mijn hand op zijn knie en kijk naar zijn hoofd dat naar achter gekanteld ligt en rust op de leuning van de bank. Hij kan zijn ogen nog wel bewegen.

‘Het waren leuke kittens, behalve oranje. Hij was groter en sterker dan de rest en wist alles beter. Hij kleineerde me.’

Ik til het opgezette beest uit de fauteuil en leg het op zijn schoot.

‘Ik laat me niet kleineren,’ fluister ik in zijn oor. Dan sla ik mijn arm om hem heen en knijp ik met mijn hand in zijn bovenarm. Met mijn andere hand aai ik Oranje.

Over de auteur:

Sinds kort noemt Gerson Aalbrecht (’76) zich af en toe schrijver, waarna hij steevast begint te lachen en blozen. Hij heeft met diverse korte verhalen successen behaald, waaronder het winnen van Verhaal van de Maand, een publicatie in Mezza en het behalen van de shortlist van de Editio/Hebban Debutantenwedstrijd. Toen zijn debuutroman ‘Spiegeldroom’ in de winkels kwam te liggen, was de droom echt compleet.

Zijn website: https://verhaalbrecht.com