Vandaag kunnen we de eerste weekwinnaar bekend maken van onze schrijfwedstrijd. De eer is aan Regine Ryckoort. Zij schreef met ‘De wekker’ kort verhaal met bijzonder treffende sfeerbeelden. Van harte gefeliciteerd Regine!
Lees hieronder het winnende verhaal:
De wekker
Regine Ryckoort
De dag dat Karel Kusters voorgoed zijn huis verliet, was geen dag zoals een andere. Nog voor zijn gewone ochtendroutine van dekbed achterover gooien, op blote voeten naar de badkamer drentelen, een loom straaltje pis in de wc-pot mikken, de straal van koud water op zijn lichaam voelen en uiteindelijk naar de bakker stappen, liep het al mis. De ouderwetse wekker op zijn nachtkastje had het vertikt zijn werk uit te voeren. Hij vertrouwde er nochtans op… meer dan op zijn vrouw Irene, die haar bed – ze sliep al jaren apart – niet meer uitkwam om de ontbijttafel te dekken. Sinds de buurvrouw haar het woord feminisme bijgebracht had, was haar liefde voor hem samen met zijn Playboys uit het huis verdwenen. Dat de stilte om halfzes een immense impact op zijn leven zou hebben, kon Karel niet vermoeden.
De avond ervoor had hij opgerold in zijn zetel gelegen terwijl Irene vanuit haar schommelstoel van een Duits schlagerfestival naar ‘Met Vier In Bed’ zapte. Met een scheef oog had hij haar aanschouwd. Hoe lelijk was zij geworden! Niet door haar slappe wangen vol rimpels of haar hangende oogleden, noch door haar stijlloze zwartgekleurde haar. Wel door haar grote mond. De mond die door de jaren heen tandeloos geworden was op een drietal geel geworden uitsteeksels na. Het waren niet die drie holbewoners die hij verafschuwde, wel de snerende klanken die vanuit een dieper gat over haar tong rolden en met de snelheid van een racewagen in zijn richting geslingerd werden. De denigrerende, soms truttige opmerkingen die hij zwijgzaam incasseerde tot zij uitgeraasd was, maakten van hem een bange, gekwetste hond. Zo ook deze avond. Na haar stomende tirade werd de kamer gevuld met een beladen stilte en om half elf had hij de geborgenheid van zijn eigen nest opgezocht.
Het donker omhelsde hem troostend. In het duister probeerde hij zich van ratelende kettingen en zware sloten te ontdoen, werd hij de gevierde held in een nachtelijk universum dat hij nooit meer wilde verlaten. De vijand was de komende dageraad.
Karel opende zijn ogen. Hij wierp een blik op de wekker. Half tien! Zijn hart bonkte in zijn keel. Hij had zich verslapen. Beneden hoorde hij Irene foeteren aan de telefoon. Hij bleef aan bed gekluisterd en focuste op haar woorden.
“… Neen, geen ontbijt, stel je voor! … Iedere ochtend… ja, om halfzes… ik sloof me uit … luilak! … ja, ik weet het… te braaf, te volgzaam… neen … Weggaan? … durf ik niet… ”
Nauwkeurig vulde Karel Kusters de koffer, liep met rechte rug de trap af, passeerde langs Irene die hem verbluft aanstaarde, opende zelfverzekerd het spaarpotje in de keukenkast, grabbelde er enkele biljetten uit, passeerde opnieuw langs Irene, knikte haar toe, veegde een pluisje van zijn zondagse pak, pakte zijn hoed, opende de voordeur en liet deze wagenwijd achter zich open.
Het niet afgaan van de wekker had hem eindelijk wakker geschud.
Over de auteur:
Regine Ryckoort deed in 2020 ook mee aan onze schrijfwedstrijd en zat toen ook bij de weekwinnaars.
“Ik schrijf zoals het mij uitkomt: kortverhalen uit het gewone leven, waar kleine zaken groot kunnen zijn of één van de vele levens in mijn hoofd of nog iets anders. Soms wordt een verhaal gepubliceerd, soms is het troep voor de prullenbak. Beide zijn mij oké… maar ik geef de voorkeur aan het eerste 🙂 .”
Wil je jouw verhaal ook op onze website geplaatst zien? Je kunt nog meedoen aan onze #schrijfwedstrijd. Klik HIER om alle voorwaarden te lezen.
Ha Regine, geweldig verhaal waarin je het leed terugbrengt tot de essentie. Mooi geschreven met een mooie woordkeuze!
Dankjewel, Marjet.
En nu vraag ik me af hoe zij – die vrouw waar ik direct al een hekel aan had – zal reageren.
Conny,
ik laat haar nog even bekomen 😉
Prachtig, Regine! Ik zie hen zo voor ogen. Wie had je in gedachten voor je personages? 😉
Je collegaatje x