Schrijfwedstrijd 2024: Weekwinnaar 7

Schrijfwedstrijd 2024: Weekwinnaar 7

Vandaag maken we de zevende weekwinnaar van onze schrijfwedstrijd bekend: Demelza van den Broek! Ze schreef een verhaal vol absurde beelden dat beklijft en uitnodigt om op te zoeken of het echt zou kunnen gebeuren. Van harte gefeliciteerd Demelza!

Borrel

© Demelza van den Broek

De Krakau ontsnapt uit de kraters van Mount Doom. Kreten van gegil, gekraak en luidkeels gelach boren zich naar binnen. Vreten zich een weg mijn hersenen in. Nee, het mag niet. Ik moet. Ik móét. Ik doe handen voor oren. Ik druk wijsvingers in gehooringangen. Het helpt niet. Ik ben te laat. Stukken rots, klei en zand donderen naar beneden. Het hele gebied staat op instorten. Ik moet hier weg. Naar een veilige plek. Snel. Ontsnappen is de enige optie. Maar waarheen? Links. Rechts. Wáár?? Er is geen waar. De tijd is op. Ik krimp ineen. Ik krijg bijna geen lucht meer.
‘Néééééé!!’ schreeuw ik, overeind springend. Stofdeeltjes dwarrelen rond. Poeder. Meel. Krokante laagjes die zacht zijn geworden, drijvend in het nat. Nootjes die in kleine brokstukjes uiteen zijn gevallen. Plakkerige slijmdraden. Klotsende golven. De logge fonteinslak, in het midden van het lichtrode eiland, spuugt een laatste beetje kwijl uit. Haar metal concert is voorbij. De malende tandwielen eromheen. Persende blokken beton en metaal. Geoliede machines. Ze hebben hun werk gedaan. De fabriek is gesloten en kan gesloopt worden. En het lichaam om de machines heen, de man? Hij ligt op de grond. Zijn neus gek. Een bloedend hoofd. Zijn mond open vol half vermaalde troep en ogen starend in het niets.
In de negentigste minuut begon hij opeens. Tim. Hij haalde het zakje uit zijn meegebrachte boodschappentas en scheurde het open voor ik er erg in had. Me lacherig aankijkend; ongelovig uitdagend, goot hij ze zo naar binnen. Nu ligt het zakje geopend op het vloerkleed; de resterende borrelnootjes uitgewaaierd in stilte. Heerlijk. Met de metalen designlamp ernaast. Ik hap een diepe teug lucht in. En adem rustig uit. Mijn schouders zakken. Mijn hart klopt gemoedelijker. Ik hoef niet meer te vluchten. Ik hoef niet meer te vechten. Het geluid is weg. De moesson is gestopt.
Voor de wedstrijd heb ik hem nog gewaarschuwd. ‘Misofonie wordt niet echt erkend als psychische stoornis,’ zei ik, ‘maar dat is het wel.’  Op een eerste date, nota bene. De voetbalfan. Het is niet mijn schuld, ik kan er niks aan doen. Hoeveel doctoren heb ik niet om hulp gevraagd?
Buiten klinkt het vuurwerk. Toeterende auto’s. Geschreeuw. Oranje mensen rennen voor het raam langs. Ik denk dat ik ook maar even naar buiten ga. Dit is uniek. We schrijven geschiedenis. Nederland wereldkampioen. Gewonnen met 3-1 van Duitsland. Wie had dat ooit gedacht?


Over de auteur:

Demelza van den Broekheeft iets te veel verbeelding. Met scherpe observaties; de vuurspuwende pen in de aanslag, schrijft ze de hersenspinsels van zich af. Het liefste gebruik makend van een volle dot humor. Of het nu romance, science fiction, horror, thriller of een kinderboek is. Over de top en absurdistisch. Ze gaat er mee aan de slag.
Bloemrijk schrijven deed ze al volgens haar journalistiek docent. Kort en krachtig voegde ze toe aan haar CV. Mel is hoogsensitief, een sterke observator en autodidact psycholoog. Afgestudeerd in de Journalistiek en de Communicatie richting Verhalen. Stage bij een uitgeverij, schrijvers begeleiden tot en met boek, prachtig. Mel schreef voor lokale en regionale kranten. Ze hielp verschillende bedrijven met hun (web)teksten; na lancering won er een de shopping award. Ze stond op de shortlist bij een schrijfwedstrijd van Evander Schrijfcoaching, helpt Stralende Stenen vernieuwen en is bezig met haar debuut.