Recensie: ‘Brood, zout, wijn’ verhalenbundel van Vonne van der Meer.
door Marjet Maks
Na het lezen van Brood, zout, wijn, de nieuwste verhalenbundel van Vonne van der Meer vraag ik me af of dit soort verhalen lang genoeg bij de lezer beklijven. Ik denk het niet. Niet echt. Maar waarom dan niet?
Vonne van der Meer schrijft prettig en toegankelijk over herkenbare, hedendaagse gebeurtenissen in het leven van vrouw rond de middelbare leeftijd. Vrouwen met verlangens, melancholische buien, de sleets geworden huwelijken en de smachtende erotische fantasieën die te braaf voor woorden zijn.
Ik denk dat het hem daar in zit. De verhalen stijgen niet boven het gewone uit. Toch is dat ook een kracht van een schrijfster als Vonne van der Meer, dat ze de alledaagse situaties zo treffend weet neer te zetten.
Bij deze verhalen is de twist op het einde vaak nauwelijks een twist. De verhalen doven als een nachtkaars. Al wordt daarmee ruimte aan de lezer gelaten om het een en ander zelf in te vullen. De verhalen gaan niet diep, daarom zou ik een verrassende twist soms wel bevredigender vinden.
Leuk gegeven is dat Inge de hoofdpersoon in de verhalen ‘Zonder Jozef’ en ‘Goede doelen’ is en dat Masja een hoofdrol heeft in ‘Vanwege het uitzicht’ en ‘Zwart jurkje’. Nele, de vrouw van Leendert komt voor in ‘Brood, zout, wijn’ en ‘De verstekeling’. Terugkerende personages zorgen voor een prettige eenheid in de verhalen en geeft ze wat meer vlees op de botten.
‘Maagdenroof ‘is verreweg het langste en misschien ook het beste verhaal in deze bundel. Ik las het ademloos vanwege de thematiek als schuld, religie, ouder-kindrelaties, die dit verhaal wat meer diepgang geeft.
Daphne, een christelijke journaliste, interviewt een oudere vrouw, Marij Valentijn, die haar moeder zou kunnen zijn. Marij is voorzitter van de stichting Hands-off. Het is Daphne ‘s eerste grote interview dat ze met een voice-recorder opneemt. Het gesprek wordt al snel persoonlijk, het wordt laat en de journaliste blijft slapen. Uiteindelijk verschijnt het interview nooit in de krant, waarna Marij er alles aan doet om de voice-recorder terug te krijgen met daarop gevoelige informatie van haar en van Daphne zelf, die eigenlijk niet voor andermans oren bestemd is.
Jammer van de continuïteitsfout, een detail, maar ik noem het toch even. Marij plukt een bosje narcissen in haar tuin, later als ze de bloemen bezorgt zijn het hyacinten geworden.