Recent verschenen: ‘Liefje, waarom loop je zo hard?’

3 Reacties

1. Verradelijke literatuur? Ik schaar de inhoud van dit boekje niet onder literatuur.
   Het is werkelijk zonde van het papier en zonde om er meer woorden aan te spenderen.

2. Het derde boek van Jan Schouten. Ik verwacht een tamelijk dikke roman. Wat een verrassing, een mooi, dun boekje van 80 pagina’s. De prachtige letters zijn gevat in een vormgeving die dwingt het omslag te strelen.
   De zachte aanraking verleid je kennis te nemen van de inhoud. Grote woorden, kleine woorden. Er opent zich een rijk palet met tekstfragmenten, kort, lang en iets daartussen. Dat laatste heet een espresso-story, een verhaal dat hooguit 25 woorden telt.
   De liefste teksten in het boek zijn de six-word stories. Ze zijn verhullend, zacht en soms mysterieus. Zo weinig woorden, met kop en staart, een heel verhaal. Zelfs Hemmingway viel voor deze minima.
   Jan imponeert met stem en lijf. Zijn six-words zijn gefluisterd en fragiel. Hij heeft zijn oor te luister gelegd bij het ritselen van de gevederde esdoorn in zijn achtertuin. Er staat meer dan wat er staat.
   Getroffen ben ik door ‘Klaagzang van een Gazelle herenfiets’. Collectief schuldbesef van een straat, geschreven met een loodzware pen. Ik zie de fiets nog staan.
   Romans kun je digitaal souperen. ‘Liefje, waarom loop je zo hard?’ houdt alleen op papier. Je kunt elke week een pagina lezen. Dan heb je waar voor je geld. Ook in een uurtje kom je een heel eind. Na de laatste pagina heb je een aangenaam gevoel, je loopt rechter op en je hoort de vleugels van de lijster ruisen.
   Hoe maak je trouwens een six-word? Schrijf je eerst een roman?
   Ik heb het boek met plezier gelezen. In een uurtje en ik voelde me daarna heel goed.

3. Dank je wel voor de mooie recensie Paul. Dat maakt nieuwsgierig!