Recensie ‘Een handvol geluk’ van Santa Montefiore

Recensie ‘Een handvol geluk’ van Santa Montefiore

Liefde, ontrouw en sfeervol drama

*** (3 sterren)

Door Carien Touwen

 

Deze zomer had Nederland een primeur: er verscheen een verhalenbundel waarin alle verhalen van de Britse schrijfster Santa Montefiore voor het eerst gebundeld zijn. ‘Een handvol geluk’ telt veertien verhalen, waaronder twee verhalen die de lengte hebben van een novelle. De meeste verhalen uit de bundel zijn al eens in het Nederlands gepubliceerd geweest, met uitzondering van de eerste drie verhalen.

Santa Montefiore schrijft vooral over de liefde en staat bekend om haar sfeervolle settings, waarbij je als lezer weg kan dromen. Een flinke dosis drama blijft haar hoofdpersonen echter niet gespaard, zo ook in de verhalen in deze bundel. De schrijfstijl van Montefiore is ook in deze bundel soepel en boeiend, waardoor alle verhalen lekker weglezen en geen enkel verhaal een onvoldoende haalt.

De bundel gaat van start met vijf korte verhalen van elk maximaal tien pagina’s. Van deze vijf steekt ‘Het boek dat fluisterde’ er voor mij bovenuit. In dit hoopvolle verhaal speelt een boek een cruciale rol in het redden van een huwelijk.
Daarna komt de novelle ‘Het gouden licht’, die in 2013 als apart boekje is verschenen. Het gaat over een vrouw wiens zoontje tragisch gestorven is. Als haar neefje komt logeren moet ze uit haar diepe rouw stappen om voor hem te zorgen. Een bijzonder verhaal vol verdriet, maar ook met een positieve toon over verdergaan.
Het verhaal ‘Liefdeslessen’ dat hierop volgt, over vier vriendinnen die les krijgen van een knappe schilder, is lichtelijk voorspelbaar maar zorgde wel voor een glimlach.

Een opvallend deel van de verhalen gaat over het feit dat de vrouwelijke hoofdpersonen ontevreden zijn over hun relatie. Ze lossen dit op door avontuur te zoeken bij een andere man, op welke wijze dan ook. In ‘De toverkracht van Italië’ laat de hoofdpersoon haar vriend gewoon achter en ook in ‘Schelpen op het strand’ en ‘Een klein avontuur’ blijkt vreemdgaan een antwoord te zijn.
Vooraf verwachtte ik van deze bundel over liefde een goed gevoel te krijgen, en bij een deel van de verhalen was dat ook zo. Toch was er bij mij ook wat irritatie over het feit dat bij veel van de relaties in deze verhalen vreemdgaan de norm was. Ik had wat meer variatie in de drama’s verwacht.

Ook in de novelle ‘De witte duif’ verdenkt de hoofdpersoon haar man van ontrouw. Daisy keert daarom samen met haar zoontje terug naar haar ouderlijk huis. Daar vindt zij haar liefde voor de natuur en de kleine dingen van het leven weer terug, mede dankzij een Nederlandse man die daar tijdelijk verblijft. De grote vraag tijdens dit verhaal is of Daisy er wel goed aan doet om de oplossing voor haar problemen te zoeken in de armen van een andere man. Er zitten veel boeiende elementen in dit verhaal, zoals de kwieke oma die aan yoga doet en de liefde voor het platteland en de winterse natuur, maar het kabbelt een beetje te veel en het einde is niet erg opzienbarend.
Dit verhaal is sinds 2014 ook verkrijgbaar als los e-book en werd speciaal geschreven voor de Nederlandstalige boekenmarkt.

Het laatste verhaal ‘Thuis’ gaat over een oudere man die jaarlijkse zijn grote verliezen uit de oorlog herdenkt. Deze keer leidt zijn bezoek tot een onverwachte vondst: een boekje dat meer dan alleen troost biedt.  Het was een goed toetje, precies zoals je verwacht van een boek vol verhalen over de liefde.

Auteur: Santa Montefiore
Uitgever: Boekerij
Nederlands Druk: 1
ISBN: 9789022585856
juli 2019
Paperback 304 pagina’s

1 Trackback / Pingback

  1. Recensie ‘Een handvol geluk’ van Santa Montefiore | Dit is de website van Carien Touwen

Reacties kunnen niet achtergelaten worden op dit moment.