Het is tijd voor de elfde winnaar van onze zomerschrijfwedstrijd. De winnaar deze week is Sandrijn Swarts. De jury viel meteen voor de mooie, verzorgde schrijfstijl in dit verhaal en de prachtige beeldspraak. Van harte gefeliciteerd Sandrijn en bedankt voor deze mooie inzending!
Jouw hakken op de stoeptegels
Sandrijn Swarts
Het zouden voor altijd jouw hakken op de stoeptegels zijn, elke keer wanneer ik het geluid zou horen. Klik klak, hard, steeds zachter, na-echoënd in mijn hoofd – daar ga je.
Ik had het moment gekozen. Een jaar, drie maanden en een paar weken later. De plek gekozen. Ik nam je mee, de kroeg in.
We bestelden. We wachtten. Onze cappuccino werd neergezet. Je zoog de chocoladekoffieboon van tussen je lippen naar binnen en legde je lepeltje op de schuimlaag. Het bleef liggen.
Ik begon.
Al die tijd dat ik aan het woord was keek je me niet aan. Je ogen op het koffiekopje, je dronk, om maar niets te hoeven zeggen, je zag hem steeds leger worden, je bleef roeren en nam uiteindelijk droge slokjes. Je schouders kropen omhoog. Een ader klopte als een onrustige worm langs je slaap en kaak. Met beide handen hield je de mok vast, alsof het je enige houvast was, daar in dat koffietentje waar ik je aanviel, frontaal, terwijl je ongewapend was, onvoorbereid, omdat je niet wist dat je je op vijandelijk gebied bevond.
Ik ging door en door, gaf je geen ruimte om bij te komen, in één keer kwam het er allemaal uit, als een ballon die steeds strakker was gaan staan, naarmate de tijd verstreek, naarmate het gebeurde steeds meer opgeblazen werd omdat ik je het maar niet vertelde. Die ballon werd nu losgelaten en hoe meer woorden ik vrijliet, hoe meer details over die avond, hoe slapper ik me voelde.
Dronken. Handen in onbekend vlees. Dunne harde lippen. Koude wangen. Krullen die stijl hoorden te zijn. Een geurtje als van een vreemde vrouw in de trein die te dichtbij zat. Mijn hoofd schever dan anders, mijn benen meer gebogen, lager moest ik zijn. Een haak die vervelend in mijn rug porde. Alle shotjes tequila in de wc-pot.
De ballon was leeg. De stilte volgde. En jij vertrok. Naar huis. Je jas viel op de grond toen je opstond. Je liet hem achter in de oneerlijke strijd.
Ik volgde je. Vond je tussen slordig gevulde koffers. Je trok je schoenen aan. Hoge laarsjes met hakken, en ik dacht nog, waarom niet gewoon je sneakers.
Jouw tegenaanval.
Het zullen voor altijd jouw hakken op de stoeptegels zijn. Elke vrouw die langsloopt. Elke keer als ik het geluid hoor, verlaat je me opnieuw.
Klik klak. Timmerend op mijn schuldgevoel.
Klik klak. Had nu maar niets gezegd.
Klik klak. Daar ga je.
Klik klak. Daar gaat ze.
Over de auteur Sandrijn Swarts:
Schrijven doe ik al lang. Korte verhalen schrijven minder lang. Mijn website bestaat nu vijf maanden. Zelf ben ik 28 jaar. Ik vind het vooral mooi om te schrijven over de kwetsbaarheden en dommigheden van mensen. De dingen die we doen uit angst of liefde. En dat in een setting met een duidelijke sfeer. Met oog voor detail, want ik vind dat er meer verwonderd moet worden. En meer gelezen moet worden. Daarom heet mijn website: www.nogevenlezen.nl.
Wil je jouw verhaal ook op onze website geplaatst zien?
Je kunt nog tot en met 20 september meedoen aan onze zomerschrijfwedstrijd. Kijk hier om te lezen hoe je meedoet.
Gefeliciteerd Sandrijn!