Nieuw: ‘Autobiografie van een lijk en andere verhalen’ van Sigizmoend Krzjizjanovski
‘Hm, misschien hebt u gelijk. Maar alles bij elkaar genomen mag er in het aantal schrijvelaars wel wat worden gesnoeid. Om literatuur in duizend hoofden te bewaren – daar hebben we de middelen niet voor. Oordeelt u zelf: we hebben gewoonlijk maar één thema, en, nu ja, ook niet meer dan één ideologie, natuurlijk. Als één arbeider met één schop op één dag één kubieke meter graa ft, dan zullen duizend arbeiders met die ene schop in dezelfde tijdspanne diezelfde kuub graven. Ergo: als we de belletristische bezetting reduceren, kan dat ene thema worden bediend door één pen van dienst. Geen honderd honoraria maar één, geen honderd oplagen van tienduizenden stuks, maar één oertotaaluitgave in miljoenvoud. En wie moet er wanneer de dienst hebben? Stel dat we het op alfabetische volgorde doen, of…’
De eerste verhalenbundel van Sigizmoend Krzjizjanovski in het Nederlands, zeven verhalen dik. Misschien verlangt u na het lezen van de bundel wel naar meer. Dan lijkt het erop dat de wens van de schrijvers alter ego in ‘Autobiografie van een lijk’ is bewaarheid:
‘O, al sedert die vele mislukte experimenten met mijn eigen “ik” droom ik ervan om dan toch tenminste mijn intrek te nemen in andermans “ik”. Als u ook maar enigszins tot de levenden behoort, ben ik daar al in geslaagd. Tot spoedig.’
2020 / 128 PAGINA’S
VERTALING: ANNELIES DE HERTOGH EN ELS DE ROON HERTOGE
ISBN 978 94 93186 06 4 / € 23,95
Uitgeverij Vleugels
SIGIZMOEND KRZJIZJANOVSKI
De meeste teksten van Sigizmoend Krzjizjanovski (1887 – 1950) dateren uit de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. Het zijn vooral poëtische, soms fantastische, enigszins obscure verhalen, beïnvloed door klassieke schrijvers als Robert Louis Stevenson, Edgar Allan Poe en Nikolai Gogol. Zijn verhalen werden gezien als een voorloper op het existentialisme en vergeleken met de verhalen van Jorge Luis Borges en Franz Kafka.
Krzizjanovski had katholieke Poolse ouders. Hij bezocht het gymnasium in Kiev en studeerde daarna rechten. Na zijn studie werkte hij enkele jaren bij de rechtbank. In 1918 werd hij leraar kunst- en cultuurgeschiedenis aan het conservatorium en het theaterinstituut van Kiev. Later, in 1922, verhuisde hij naar Moskou en werkte daar bij het ‘Kamertheater’. Hij groeide uit tot een bekende figuur in de Moskouse literaire wereld en trok bij voorleesavonden altijd veel publiek. Hij slaagde er echter niet in zijn werk gepubliceerd te krijgen, ook niet nadat hij in 1939 lid werd van de Bond van Sovjetschrijvers. Hij voorzag voornamelijk in zijn levensonderhoud met vertalingen uit het Pools en door het schrijven van operalibretto’s. In 1950 stierf hij in Moskou. Tot op heden is zijn graf niet teruggevonden. [Bron: Wikipedia]