Vandaag maken we de zesde winnaar bekend van onze zomerschrijfwedstrijd voor korte verhalen. (Je kunt nog meedoen, klik hier voor alle informatie!) Deze keer is de eer is aan Marisca’s. Hij zette met Lycraman een goed verhaal neer vol met treffende beschrijvingen en een briljante slotzin.

Van harte gefeliciteerd Marisca’s! Het verhaal Lycraman is hieronder lezen.

Lycraman

© 2020 Marisca’s

De wind stond vol in het gezicht. Met een uiterste krachtsinspanning ramde hij op de pedalen en vocht zich zo een weg door de aanwakkerende storm. Hij had zich voorgenomen om te rijden tot je scheelziet. Of zoals hij zich de woorden van Knetemann herinnerde: Gaan met het hol open.

Het weer zou omslaan. De verzengende hitte zou gaan plaatsmaken voor wat koeler weer. Dat wist hij van tevoren. Maar dat het met zoveel wind gepaard zou gaan, was een vieze tegenvaller. Hij had een maatje nodig om een volledige uitputting te voorkomen. Opnieuw dook hij diep in de beugels. Ver voorover om maar zo weinig mogelijk wind te pakken. Zijn gezette buik vond een rustplaats op zijn gebogen stang. Ze roepen wel eens het snot voor je ogen rijden. Wel bij hem liep het met stralen uit zijn neus. Met een handig gebaar en een krachtige push, werd het linker kanaal geschoond om hetzelfde ritueel te herhalen voor de rechterkant.

‘Bedankt,’ hoorde hij schuin achter zich. Een wieltjeszuiger haalde hem langzaam in. Hij wilde eerst nog wat terugroepen maar besefte dat dit zijn redding was. Het waren er meer. Binnen de kortste keren zat hij in een zetel achter zeker een man of tien. Het tempo lag hoog, maar de zuigende werking van het kleine peloton voor hem was voldoende om aan te kunnen pikken. Langzaam hervond hij zijn adem en tufte het overtollige slijm de berm in.

Als een stel losgeslagen stieren bestormden ze de fietspaden waarbij ze lustig hun aerosol deeltjes doorgaven aan hen die erachter zaten. De prijs van uit de wind rijden is soms hoog. Bij elk naderend stoplicht werd er gejoeld en geschreeuwd om maar niet te hoeven inzakken op het tempo. Lycra maakt je onoverwinnelijk. Als een sliert kleurrijke gevulde condooms bevochten zij zich een plek op de openbare weg. Lycra is oppermachtig. Hij voelde zich heer en meester. Ook toen hij bijna een vrouw van in de tachtig van haar sokken reed. En ondanks een scheldkanonnade van haar kleinzoon, trof hem geen blaam. Lycra is namelijk onaantastbaar en geeft je recht op alles.

De groep draaide het dorp uit. Dit keer stond de wind op de kant en als een stel professionals vormde zich een waaier. Het ging al snel niet goed. Hij miste het laatste wiel en vormde zo zijn eigen mongolenwaaier. Hij had de slag gemist. Snel verdween de groep voor hem. Zijn dijen deden pijn en een lichter verzet was onvermijdelijk. Stoempen had geen zin meer. De pijp was leeg.

Vermoeid stapte hij af en plaatste zijn ros in de speciaal daarvoor ontworpen stalling. Nog een flinke teug uit zijn bidon en de rit zat erop. Ontdaan van zijn Lycrapak sloeg hij de striemen op zijn rode huid gade. Lycra kleed je af. Het pak ging in de was. Het zat vol met slijmspatten die niet van hem waren. Morgen maar even een testje doen.       

 

Over Marisca’s (pseudoniem):

Als mensen ernaar vragen dan noem ik het altijd maar licht creatief…

Wat dat nu precies inhoud mag iedereen zelf bepalen. Ik vind het leuk om af en toe te schrijven. Het liefst korte verhalen of opinie stukjes als ik me weer eens ergens over opgewonden heb.  Wellicht heb ik die drive van mijn vader gekregen. Hij was een enthousiast amateur toneelspeler en later regisseur, kon prachtige bloemen schilderen en was uiterst creatief met surprises rond de 5e december. Een talent dat verder in de familie ook is te vinden. Daarnaast hou ik van lekker eten en een goed gezelschap.

Mijn website is te vinden op www.mariscas.nl