Vandaag kunnen we de tweede weekwinnaar bekend maken van onze schrijfwedstrijd. De eer is aan Carlijn Broers. Zij schreef met ‘Monster’ een triest maar hoopvol kort verhaal vanuit een bijzonder perspectief. Van harte gefeliciteerd Carlijn!
Lees hieronder het winnende verhaal:
Monster
Carlijn Broers
Monster heeft een grote, belangrijke droom. In zijn slaap bewegen zijn pootjes mee en zijn lippen krullen als hij gromt. Hij gromt vaak in zijn slaap, want steeds beleeft hij hetzelfde. Hij vecht met een andere hond. Hij wil niet vechten en de andere hond wil niet vechten, maar toch vechten ze. Rondom de vechtkooi staan mensen. Ze ruiken naar vergif en ze stompen op het metaal van de kooi. Het maakt Monster bang en woest tegelijk. De andere hond vliegt op hem af en Monster grijpt naar zijn keel. Zijn tanden zinken weg in de huid en hij draait zijn kop om de huid te laten scheuren. Hij weet inmiddels dat als hij het bloederig maakt hij soms een deken krijgt om op te liggen. Eten krijgt hij altijd, maar de nachten zijn niet altijd hetzelfde. Soms ligt hij zacht. Soms is het donker. Soms krijgen de beurse plekken een nacht om te herstellen voor er weer verse bijkomen. Altijd is hij alleen.
De andere hond slaat een poot in zijn gezicht om zijn neus weg te duwen. Monster grijpt opnieuw, nu in zijn flank. De vacht van de hond is wit, maar nu bevlekt met rode spetters. De hond jankt en gromt en draait zijn eigen kop zodat hij Monster terug kan bijten, net achter zijn poot. Hij trekt en Monster voelt iets knappen in zijn poot, die meteen slap in elkaar zakt.
Ze vechten, happen, steken, scheuren, klauwen en grommen verder tot Monster niets anders meer voelt dan pijn, niets anders meer ruikt dan bloed en niets anders meer wil dan slapen. Hij zal pas slapen als de andere hond stil blijft liggen of misschien als hij deze keer degene is die aan het einde van het gevecht niet meer opstaat. Nogmaals zoekt hij de zwakke plek in zijn keel.
Even later ligt de hond stil voor hem. De mensen om hem heen juichen. Ze schreeuwen, joelen en lachen en Monster voelt weer iets knappen, maar nu in zijn hoofd. Op zijn drie nog werkende poten springt hij op het deurtje af. Alsof er geen slot aan hangt, alsof hij sterker en machtiger is dan het koude metaal, zwaait de deur open. Hij bespringt de man die hem al die maanden heeft gedwongen om te vechten voor zijn leven. Zijn tanden zoeken de zwakke plek in zijn keel, zoals hij al zo vaak heeft geoefend.
Een hand raakt zacht zijn kop aan en meteen heeft Monster zijn kaken al om de pols staan. Iets houdt hem tegen om door te bijten.
‘Rustig maar, jongen,’ zegt een vriendelijke stem. ‘Rustig maar, ik doe je niets.’
Monster blijft nog even grommen, half in zijn droom en half in de werkelijkheid. De andere hand van de man vindt zijn kop en kriebelt rustig achter zijn oren tot hij de pols loslaat.
‘Zie je wel? Het is goed, jongen.’
Ja, Monster heeft een grote droom. Dat hij ooit weer leert te vertrouwen.
Over de auteur
Carlijn Broers verslindt al haar hele leven verhalen en vergeet soms om haar neus ook weer uit een boek te halen. Haar liefde voor verhalen en haar liefde voor taal maken het onvermijdelijk dat ze zelf ook schrijft, om verhalen terug aan de wereld te kunnen geven. Carlijn schrijft graag korte verhalen, vaak met een sprookjesachtige sfeer, en werkt intussen ook gestaag aan haar eerste boek. Website:
https://myfirstfuture.com/lezensvatbaar
Wil je jouw verhaal ook op onze website geplaatst zien? Je kunt nog meedoen aan onze #schrijfwedstrijd. Klik HIER om alle voorwaarden te lezen.
Mooie twist op het einde, dat het Monsters droom was had ik echt niet verwacht, terwijl je het wel zegt in het begin. Goed gedaan!
Dankjewel, leuk om te horen!