Schrijfwedstrijd 2022: Weekwinnaar 1 is Ilse Croughs

Vandaag kunnen we de eerste weekwinnaar bekendmaken van onze schrijfwedstrijd. De eer gaat naar Ilse Croughs! Zij brengt de lezer met intrigerende woorden naar een heel verrassend einde. Van harte gefeliciteerd Ilse!

Lees hieronder het winnende verhaal:

Te vroeg

© Ilse Croughs

Twee maanden, zeventien dagen, zes uur en vierentwintig minuten. Zolang is het geleden dat er nog lichtjes in haar ogen speelden. Dat de sproeten op haar neus over elkaar leken te buitelen wanneer ze lachte. Dat ze haar vurige lokken tevergeefs in een paardenstaart probeerde te dirigeren. De waterval rosse krullen die over haar schouders stroomde als ze het ongelijke gevecht uiteindelijk opgaf. Ik hield ervan van haar te houden.

Ik zag haar voor het eerst op het stationsplein. Tussen de massa uitgebluste, grauwgrijze pendelaars was ze een prettig kleurrijke verschijning. Ze zat op haar knieën middenin een enorme tekening van een dolfijn die met een elegante sprong de bovenkant van de oceaan verkende. Met een krijtje in de hand kraste ze verwoed een helderblauwe lucht boven het lieflijke tafereel. De ochtendzon toverde gouden accenten in haar krullenpracht en haar gezicht werd doorkruist met vegen van alle tinten blauw uit haar kunstwerk. Een vorstelijke fata morgana in de kille, groezelige stationsomgeving. Ik moest even gaan zitten om de overweldigende schoonheid van het moment gestaag in me op te nemen.

Diezelfde avond kwam ze bij me langs. Ik had haar aangeboden een portret van mij op doek te schilderen, tegen betaling uiteraard. Dat doek is er nooit gekomen.

Nora werd eenendertig. De ideale leeftijd voor een vrouw. Volgens een onderzoek dat ik ooit in een of ander rioolblad las, zou dat tweeëntwintig zijn. Maar op die leeftijd zijn vrouwen nog te onzeker en te erg op zoek naar zichzelf. De ene dag strak in mantelpak, blouse dichtgeknoopt tot hoog onder de kin en stiletto’s waar je hoogtevrees van krijgt. De volgende dag gescheurde jeans, oversized shirt en afgetrapte sneekers. Niets van dit op eenendertig. De teerling is geworpen, experimenteren is voorbij, de gevreesde kaap van dertig werd gelaten afgerond en de weg naar vrouwelijke tevredenheid ligt helemaal open.

Nora hield van wijde, kleurrijk bebloemde soepjurken met daaronder de meest afschuwelijke Doc Martens bottines. Haar prachtige figuur, dat volkomen onzichtbaar bleef tussen al dat schreeuwend polyester, was die eerste nacht de meest volmaakte verrassing van mijn leven.

Een lichaam dat nu rust in een kille kist, maar haar perfectie zal voor altijd nazinderen. Nora zal nooit een dag ouder dan eenendertig zijn. Nooit verval kennen, het verdriet voelen van het volgende ontsierend kraaienpootje, treuren over in stilte verdwijnende lippen of over borsten die iedere minuut meer en meer moeten toegeven aan de zwaartekracht. Nora blijft voor eeuwig jong, voor altijd aan de top van het leven. Ook al is het dan aan de andere zijde.

Het dwingend geklingel van de deurbel schrikt me plotseling op uit mijn gepeins. Ze is te vroeg.

Ik wrijf nog snel een rosse krul uit het gezicht van Nora en sla de diepvrieskist met een klap dicht. Ik hield ervan van haar te houden, maar nu hou ik van Mia. Mia is dertig jaar, elf maanden en dertien dagen. Ze staat al voor mijn deur, maar is nog even te vroeg.

Over de auteur:

Ilse Croughs is leerkracht by day, schrijfster by night. In april dit jaar publiceerde ze haar debuutroman ‘Hey Maurice’. Meer weten? croughsilse.wordpress.com

Wil je jouw verhaal ook op onze website geplaatst zien? Je kunt nog meedoen aan onze #schrijfwedstrijd. Klik hier voor de voorwaarden.